U znak sjecanja na dan kada su radnici u Čikagu štrajkom i protestima počeli da se bore za osmočasovno radno vrijeme, obilježava se Međunarodni praznik rada – Prvi maj.
U regionu se tradicionalno se u zoru izlazi na prvomajski uranak u prirodu, a sindikati organizuju proteste. Širom svijeta organizuju se i parade. Međunarodni praznik rada je državni praznik, a neradni su 1. i 2. maj.
Praznik rada obilježava se 1. maja, na dan kada su radnici u Čikagu 1886. štrajkom i protestima počeli da se bore za osmočasovno radno vrijeme. Trećeg maja došlo je do sukoba radnika koji su bili članovi sindikata sa štrajkbreherima. U sukobe se umiješala policija, a četiri pripadnika sindikata su ubijena, podsjeća RTS.
Narednog dana na Trgu Hejmarket anarhisti su organizovali demonstracije. Osoba čiji identitet nije utvrđen bacila je bombu kojom je ubijeno sedam, a ranjeno 67 policajaca. Osam anarhista je uhapšeno, optuženo za ubistvo i osuđeno na smrt, iako njihova krivica nije utvrđena.
Na prvom kongresu Druge internacionale 1889. odlučeno je da se naredne godine održi velika manifestacija kojom će se proslaviti 1. maj, u znak sjecanja na aferu “Hejmarket” u Čikagu, ali i kao vid borbe za radnička prava.
Drugi kongres Radničke internacionale je odlučio da se od 1890. godine, 1. maja širom svijeta održavaju manifestacije, demonstracije i štrajkovi, kao jedan od vidova klasne borbe, što je do kraja 19. i početkom 20. vijeka dobilo masovne razmjere.
U mnogim evropskim zemljama i američkim gradovima 1890. godine radnici su izašli na ulice tražeći, kao i u Čikagu, osmočasovno radno vrijeme. U Njemačkoj je došlo i do nereda kada se u proteste umiješala policija, a u mnogim gradovima demonstracije su održane uprkos prijetnjama vlasti da će policija rastjerati učesnike.
Obeležavanje Praznika rada u bivšoj Jugoslaviji prešlo je dug put – od zabrane održavanja kojoj su prkosili radnici protestnim šetnjama, bojkotom rada i zborovima, preko prvomajskih uranaka do obaveze koju je uveo Josip Broz Tito 1945. godine. Slavljenje tog praznika predstavljalo je borbu ne samo za radnička, već i za politička prava i slobode.
U Službenom listu Demokratske Federativne Jugoslavije 24. aprila 1945. godine objavljena je Uredba o proglašenju Prvog maja državnim praznikom, koju je potpisao Josip Broz Tito: “Prvi maj proglašava se državnim praznikom. U državnim nadleštvima, državnim i privatnim ustanovama i preduzećima toga dana neće se raditi. Prvog maja sve radnje moraju biti zatvorene.”
Obilježavanje praznika u Srbiji je počelo ranije – 1893. godine. Tada su se u osam časova radnici okupili u “Radničkoj kasini” u Makedonskoj ulici, noseći crvene trake na kojima je pisalo “Proleteri svih zemalja ujedinite se!”
Iz godine u godinu pokret je rastao, na proslavama se pojavljivalo sve više ljudi, a među predstavnicima socijalističkog pokreta, između ostalih, bili su Vasa Pelagić i Dimitrije Tucović. Početak 20. veka je obeležila zabrana kretanja povorki u određenim delovima grada, dok je crvena boja postala simbol pokreta.
Do kraja tridesetih i četrdesetih godina organizuju se obustave rada, demonstracije i stalno se ističu zahtjevi da se zemlja pripremi za otpor protiv fašističke agresije. I tokom okupacije 1941, na poziv Komunističke partije Jugoslavije održane su demonstracije.
Tek posijle Drugog svetskog rata, Praznik rada je u Jugoslaviji ozvaničen i prešao kompletan put od zabrane do obaveze.
U regionu je vremenom je postao običaj da se tog dana u zoru izlazi na prvomajski uranak koji će se i ove godine proslaviti u prirodi.
Život paganskih običaja
Iako se 1. maj vezuje za praznik rada i prava radnika, prvi dan maja proslavljao se još u antičkoj Grčkoj, dok tragovi nekih paganskih običaja žive i u prvomajskom uranku.
Maia, Maioma, Majsko drvo, Majski stub, Otac maj, Majska dama, Kraljica maja – nazivi su i simboli koji su se vijekovima povezivali sa slavljenjem boga vegetacije, preporoda i blagostanja.
Zabiljeleženo je i da se u starom Rimu, još u drugom vijeku, za vrijeme vladavine Komoda, proslavljala Majoma – festival plesa, muzike, opijanja trajao je tokom maja mjeseca pa otuda i naziv.
Prvi maj su proslavljali i Kelti. Za Druide, keltske sveštenike, najznačajnija svetkovina bila je Beltein ili Beltan, čiji naziv potiče od keltskih reči “ijbelo” i “tanos”. Termini, sjajna vatra odnosno vatra radosnica, koja se palila baš 1. maja, bila je posvećena vrhovnom božanstvu.
Ogromne vatre paljene su na brdima i uzvišicama, oko njih se igralo, pjevalo i pilo. Vjerovali su da takva vatra čuva od vještica i bolesti, kako ljude tako i životinje, jer je stočarstvo bilo važna grana opstanka.
Proslava 1. maja na sličan način, zabilježena je i kod starih Slovena, a tragove tih običaja možemo vidjeti u običajima vezanim za Đurđevdan.
