U svim hramovima SPC služi se liturgija Svetog Vasilija Velikog kog crkva slavi prvog dana Pravoslavne nove godine.
Prema Svetom pismu, Isus Hristos je preuzeo na sebe grijehe ljudskog roda, a čin obrezanja se smatra znakom očišćenja od praroditeljskog greha.
U zapisu vladike Nikolaja Velimirovića stoji da je, “Hristos na sebe primio ljudsko tijelo i podnio bol za grijeh određen”.
Prema istorijskom i predanju crkve, Sveti Vasilije se upokojio 379. godine, u 50. godini. Živio je u vreme cara Konstantina koji je ozvaničio slobodu ispovijedanja hrišćanske vjere.
Vasilijeva služba, koju je napisao sam svetitelj, služi se, prema kanonu SPC, 10 puta godišnje – 1. januara, uoči Božića i Bogojavljenja, u sve nedelje Velikog časnog posta (osim Cvetne nedelje), na Veliki Četvrtak i Veliku Subotu.
Sačuvana su mnoga bogoslovska i apologetska djela Svetog Vasilija koga SPC slavi i 12. februara (30. januara po Julijanskom kalendaru) – na praznik Sveta tri jerarha, prenosi Stil.
Mnogi običaji i obredi vezani su za Mali Božić koji se smatra završetkom božićnih svetkovina.
Vjeruje se da se na dan Svetog Vasilija ne treba svađati, jer će ljude u protivnom cijele godine terati baksuz, dok se u nekim krajevima vjeruje da se ovog dana posebno treba čuvati da vas neko ne prevari.
U nekim krajevima se vjerovalo da će biti rodna godina ako na ovaj dan padne snijeg ili bude oblačno.
U nekim krajevima Hercegovine sačuvan je običaj spaljivanja ostataka badnjaka, a u mnogim srpskim krajevima mesi se obredni hljeb ili vasilica.
U bogoslužbenom kalendaru SPC ovi praznici su obeleženi crvenim slovom kao zapovjedni od velikog značaja za pravoslavnu hrišćansku crkvu.
