Malo je ljudi koji su u Banjaluci proveli tek nekoliko godina, a da su za sobom ostavili tako vidljiv i trajan trag kao što je to učinio Franc Franjo Rajner.
Ovaj slovenački stručnjak za šumarstvo i zaštitu od bujica, čovjek širokog obrazovanja i neumornog stvaralačkog duha, u doba Vrbaske banovine dao je poseban doprinos razvoju grada.
– Franc Franjo Rajner (Reiner), profesor šumarstva, ekspert za zaštitu od bujica i pošumljavanje, rođen je 1902. godine u mjestu Brestanica kod Krškog, u Sloveniji.
Nakon gimnazije u Ljubljani, studirao je tehniku u Ljubljani i Brnu, te na Politehnici u Lavovu i ponovo u Brnu, gdje je i diplomirao. Službovao je u Mariboru, Ljubljani, a potom došao u Banjaluku – navodi na svom „Fejsbuk“ profilu banjalučki istoričar Zoran Pejašinović povodom godišnjice smrti Rajnera.
U našem gradu, dodaje Pejašinović, Rajner je radio u doba Vrbaske banovine.
– Ostao je kratko, svega nekoliko godina, ali je ostavio lijepog traga. Bio je aktivan planinar; početkom 1936. godine jedan je od osnivača i prvi potpredsjednik banjalučke podružnice Planinarskog društva „Romanija”. Mnogo je radio na pošumljavanju Šehitluka, odnosno, Banj brda, gdje je tih godina zasađeno na hiljade sadnica. Rajner je, povrh toga, kaptirao i uredio izvor koji i danas nosi njegovo ime. U kamenu pored samog vrela uklesano je njegovo ime, koje sjeća na tog vrijednog Slovenca – ističe Pejašinović.
Franc Rajner je iz Banjaluke otišao kada je 1937. godine dobio službu u Ministarstvu šumarstva u Beogradu.
– Tamo ga je zatekao Aprilski rat, kada je odveden u njemačko zarobljeništvo, da bi se krajem Drugog svjetskog rata vratio i priključio partizanima. Po oslobođenju izrastao je u eksperta za zaštitu od erozije i uređenje bujičnih voda. Od pedesetih godina je i profesor ljubljanskog Fakulteta za poljoprivredu, šumarstvo i veterinu, na kome osniva Katedru za regulaciju bujičnih područja. Kasnije je bio i dekan Biotehničkog fakulteta. Kao stipendista FAO (Organizacija za hranu i poljoprivredu UN-a), usavršavao se u Francuskoj, Africi i Švajcarskoj. Cijelih 17 godina bio je jugoslovenski delegat pri FAO za oblast upravljanje bujicama – napominje Pejašinović.
Rajner je autor projekata uređenja gornjeg toka Save, rijeke Savinje i još mnogih bujičnih tokova širom Jugoslavije.
– Povrh svega, konstruisao je mehaničku rampu za utovar i istovar motornih vozila (Rainerjeva nakladalnica). Autor je monografije „Uticaj šuma na vodni režim” te više naučnih i stručnih radova. Za životno djelo 1974. godine dobio je Jesenkovo priznanje, te plaketu povodom tridesete godišnjice Biotehničkog fakulteta, Orden za hrabrost i Orden zasluga za narod III reda – navodi Pejašinović.
Franjo Rajner doživio je duboku starost, a umro je u Ljubljani u 90-oj godini, 6. septembra 1991.
<>
