Poznato je da nakon velikih prirodnih katastrofa često uslijede periodi obnove i razvoja, a nešto slično “zadesilo” je i Banjaluku, samo tri godine nakon katastrofalnog zemljotresa iz 1969. godine.
Te, 1972. u gradu na Vrbasu “niču” nova naselja i mostovi, obnavljaju se porušene zgrade, polažu kamen-temeljci za studentski dom i sportsku dvoranu.
Sredinom 1972. položen je kamen temeljac novom studentskom domu, a svečanosti su prisustvovali rektor Sarajevskog univerziteta Hamdija Ćemerlić, predsjednik Skupštine opštine u Banjaluci Seid Maglajlija i predsjednik Saveza studenata Jugoslavije Dragan Kalinić.
“Glas” izvještava i da u Banjaluci “niču” novi neboderi i to u novom naselju “Borik” gdje bi trebalo da bude izgrađeno 3.000 novih stanova, kao i “niz drugih pratećih objekata, od bioskopa do skupih garaža”.
Banjalučki list, u tekstu pod naslovom “Biće to pravi siti” piše i o obnovi centralne banjalučke ulice Veselina Masleše (Gospodske ulice), koja bi sa okolnim objektima trebalo da bude transformisana u trgovačko-poslovni centar, sa najekskluzivnijim prodavnicama, objektima za zabavu i specijalizovanim ugostiteljskim objektima. “To je, uistinu, jedan veliki kompleks koji u budućnosti treba da predstavlja banjalučki siti u pravom smislu te riječi”, navodi list.
Te godine rijeku Vrbas je premostio i novi, Rebrovački most. Već je izliven armirano-betonski nosač na lijevoj obali, dok su na desnoj obali radovi u toku. “U maju sljedeće godine, kada treba da bude pušten u saobraćaj, on će imati tri pješačke staze (dvije na krajevima i jednu u sredini), jednu biciklističku i dvije jednosmjerne automobilske staze”, navodi “Glas”.
Takođe, položen je i kamen temeljac budućoj sportskoj dvorani “Borik”. Ovaj svečani čin obavili su “zlatni” olimpijski reprezentativci Jugoslavije, rukometaši Abas Arslanagić, Milorad Karalić i Dobrivoje Selec.
Oktobra 1972. obznanjen je projekat za novo banjalučko naselje – Starčevicu, u kome bi trebalo da bude izgrađeno 2.500 do 3.000 stanova. “Urbanizovana Starčevica, sa svojim izdignutim zelenim platoima, s privlačnim vilama i cvjetnim baštama, okružena šumom, čistim vazduhom i izvanrednim vidicima, mogla bi za Banjaluku u dogledno vrijeme da predstavlja ono što je za Beograd predstavlja Dedinje, Košutnjak ili Topčidersko brdo”, piše “Glas” 2. oktobra 1972. godine.
Mondo
