Univerzitet u Banjaluci odnedavno je bogatiji za još jedan legat koji je smješten u biblioteci Elektrotehničkog fakulteta.
Riječ je o legatu profesora Vojislava Kecmana i njegove supruge Ane koji sadrži blizu 1.000 publikacija koje pokrivaju velik broj oblasti prirodnih, tehničkih i humanističkih nauka.
– Sadržajem su najviše zastupljene različite oblasti vještačke inteligencije, matematike, automatskog upravljanja, identifikacije sistema, robotike te teorije signala i dinamičkih sistema. Najznačajnije mjesto zauzimaju naslovi povezani sa teorijom vještačke inteligencije i njenom primjenom u oblastima upravljanja, klasifikacije podataka, rudarenja podataka i pretraživanja veoma velikih skupova podataka – navode u Univerzitetu. Shodno profesionalnom interesu profesora Kecmana, dodaju, u pojedinim periodima njegove akademske i stručne karijere, određen broj naslova posvećen je sadržajima iz specifičnih oblasti mašinstva, fizike i elektroenergetike.
– Sliku o profesoru Kecmanu kao osobi širokih i raznorodnih interesovanja upotpunjuju naslovi iz istorije, ekonomije, književnosti i filozofije – ističu u Univerzitetu.
U legatu su zastupljene knjige na srpskom, ruskom, engleskom, njemačkom i poljskom jeziku, a njegovo ustanovljenje na Univerzitetu u Banjaluci pomogli su profesori Igor Krčmar, Milorad Božić i Petar Marić te magistar Velibor Đalić.
Kecman je karijeru univerzitetskog nastavnika i istraživača započeo na Fakultetu strojarstva i brodogradnje Sveučilišta u Zagrebu, nastavio na Univerzitetu u Oklandu na Novom Zelandu, a penzionisan je kao redovni profesor Virdžinija Komonvelt Univerziteta u Ričmondu u SAD, gdje je dobio i zvanje profesora emeritusa.
Na srpskom, njemačkom i engleskom jeziku objavio je više istraživačkih izvještaja i oko 150 radova u međunarodnim naučnim časopisima te razvio programe u području mašinskog učenja i vještačke inteligencije, a napisao je i nekoliko knjiga.
Ideja da knjige pokloni Univerzitetu u Banjaluci rodila se, kaže za “Glas Srpske”, prije mnogo vremena.
– Sada je to već davno, ali ideja je počela sazrijevati nakon ponovnog nasrtaja na naš narod i zemlje. U toku rata, kada sam već radio u Americi i Evropi, dolazio sam, zaobilazno, preko koridora i držao predavanja iz oblasti mašinskog učenja i umjetne inteligencije na ETF-u u Banjaluci – priča Kecman.
Prve knjige, blizu 700, prenijeli su, pojašnjava, u jesen 2023. nakon čega su njegovi prijatelji i kolege pokrenule postupak ustanovljenja legata koji je napravljen ove godine u proljeće.
– U maju smo donijeli, još 200, 300 knjiga, nisam brojao ali nakon katalogizacije ćemo vidjeti. To naravno nije završna brojka. Mi još uvijek pregledamo naše knjige i odvajam ono što će biti od koristi za studente i nastavnike banjalučkog Univerziteta – pojašnjava Kecman.
U legatu ima, otkriva Kecman, i rijetkih naslova, kao i onih koje je ovdje kod nas teško nabaviti, ali i nekih vrijednih starih knjiga iz nauke koje se više neće štampati.
I on i Ana su, dodaje, valjda od rođenja čitači i knjigoljupci.
– Nije to, naravno, samo od rođenja i po nama samima. Tu su i roditelji koji su nas, onom mudrom roditeljskom lukavošću privoljeli čitanju i ljepotama otkrivanja novih i drugačijih svjetova mašte i stvarnosti, a onda ta ljubav prema knjigama s godinama prelazi u želju da ih imaš kraj sebe i tako smo došli do prikupljanja. Naravno, one nam danas, kao i uvijek, tu ljubav višestruko vraćaju – kaže Kecman.
Dodaje da je danas dobar dio, posebno mlađeg, naroda ostavio čitanje.
– Jedino prati telefonske, vizuelne i tekstualne doskočice i viceve te izvještava poznanike i veb “prijatelje” gdje je danas i šta radio, jeo, zabavljao se ili bio, pa mu onda “prijatelji” isto tako vraćaju. Međutim, vidim i one željne više od života koje zanima ne kako, već zašto živjeti. E, to je ključno pitanje koje se neće naći u telefonskim doskočicama već samo u dobrim novim i starostavnim knjigama – zaključuje Kecman.
Penzija
Nakon penzionisanja Vojislav Kecman se vratio u svoj Drinić i tako dovršio “put oko svijeta”. Ipak, u njegovom slučaju penzija ne znači mirovanje.
I dalje povremeno predaje na univerzitetima u regionu, podučava svoje suseljane, pogotovo one osnovnog i srednjeg školskog uzrasta, a Ana i on paze i čuvaju kobilu Jelicu, njeno ždrebence Kaju i tvrdo se bore za očuvanje ljepote prirode drinićko-petrovačkog kraja.
