Srpska pravoslavna crkva (SPC) danas slavi zimski Krstovdan kao uspomenu na prve hrišćane koji su primili vjeru na samom početku hrišćanske propovijedi.
Praznik se vezuje za svetkovanje Bogojavljenja (koje se proslavlja sutra), praznika krštenja Isusa Hrista, kao i za dan posvećen Svetom Jovanu Krstitelju, koji ga je krstio u rijeci Jordan, a prema novom kalendaru slave se 18, 19. i 20. januara.
Krstovdan se uvijek slavi uoči Bogojavljenja i spada u nepokretne praznike.
U kalendaru SPC nije obilježen crvenim slovom, za razliku od Krstovdana koji se slavi 27. septembra, kao uspomena na pronalazak Časnog krsta, na kojem je Hristos razapet na Golgoti.
U pravoslavnim hramovima na Krstovdan se služi liturgija Svetog Jovana Zlatoustog, uz osveštanje vode, koje prati praznično bogosluženje.
Krstovdanska vodica se poslije osveštanja dijeli vjernicima i, prema običaju, zbog zdravlja, čuva u kućama.
Krstovdan uoči Bogojavljenja je dan posta za pravoslavne vjernike, bez obzira na to na koji dan u nedjelji pada. Prvi je posni dan poslije Božića, i to sa strogim postom. Ukoliko padne u subotu ili nedelju, razriješen je na ulje. Nadalje, posti se svaka srijeda i petak. Često se čuje izreka – “ko se krstom krsti, taj Krstovdan posti“. Na Bogojavljenje se nikada ne posti, a praznik svetog Jovana Krstitelja (20 januar) ukoliko padne u srijedu ili petak.
U nekim krajevima postoji običaj da se uoči praznika krst stavi u vodu i unese u crkvu. Ako se krst smrzne, vjeruje se da će godina biti rodna i zdrava, a ako se ne smrzne biće oskudna i bolešljiva.
Po predanju, 18. januara ukrštaju se vjetrovi. Po narodnom predskazivanju, koji vjetar duva na Krstovdan, taj vetar će najčešće duvati tokom godine.
Vjeruje se da se večeras u ponoć, pred Bogojavljenje, otvara nebo i Bog javlja ljudima. Ko bude napolju i to vidi, uz molitvu, treba da izgovori jednu želju.
